قضاوت کردن/آگاه شدن از رفتارمان
ایا قضاوت کردن را انتخاب می کنیم؟
یکی از مواردی که می تواند به کیفیت روابط زندگی‌مان کمک کند، قضاوت نکردن زودهنگام است.
چطور قضاوت نکردن را انتخاب کنیم؟
اینکه بتوانیم بین قضاوت کردن و قضاوت نکردن یک رفتار، تفاوت قائل شویم.
در این مقاله می خواهم در مورد یکی از تمرین‌هایی
که می‌تواند به آگاه شدن از این رفتار کمک کند، صحبت کنم.
برای ما دشوار است که بتوانیم در برابر شرایط و یا رفتار دیگران، بدون قضاوت رفتار کنیم.
اگر کمی در مورد ارتباطات خود فکر کنیم متوجه می‌شویم،
زمانی که از فردی انتقادی داریم و یا به مشکلی برخورد کردیم،
چقدر می توانیم بدون ارزیابی صحبت کنیم؟
اگر از همان ابتدا بتوانیم میان قضاوت کردن
و قضاوت نکردن یک رفتار تفاوت قائل شویم،
تا چه حد می توانیم مسائل‌مان را راحت‌تر حل کنیم؟
آیا دیگران را قضاوت می کنیم؟
از شما می خواهم به تفاوت بین مشاهده کردن و
ارزیابی کردن شرایط و رفتارها دقت کنید.
منظور از مشاهده کردن چیست؟
آیا ما در مورد رفتارهایمان ابتدا مشاهده می کنیم یا ارزیابی می کنیم؟
ایا نیاز داریم مشاهده کردن را بیاموزیم؟
وقتی می خواهیم رفتارهای دیگران را درک کنیم،
منظور خودمان را واضح و روشن به انها بیان کنیم،
باید بتوانیم مشاهده کردن را از قضاوت جدا کنیم.
مشاهده کردن یعنی چه؟
مشاهده کردن یکی از مهارت‌هایی است
که برای ارتباط بهتر با خود و دیگران به ان نیاز داریم.
در مشاهده کردن انچه را که به وسیله حواس پنجگانه‌مان دریافت می‌کنیم، بیان می‌کنیم.
آنچه را که می‌بینیم، می‌شنویم، لمس می‌کنیم
و یا اطلاعاتی که از طریق بویایی و چشایی دریافت می‌کنیم.
ایا منظور ما این است که نباید قضاوت کنیم؟
نه، منظورم این نیست که نمی توانیم در مورد شرایط ارزیابی کنیم
و یا باید همیشه بی‌طرفانه رفتار کنیم.
نکته مهم این است که خودمان بین مشاهده کردن و قضاوت تفاوت قائل شویم.
قضاوت کردن در زمان و شرایط خودش کاربرد دارد.
انچه که می بینم و انچه که نظر من است.
ایا تا به حال فکر کرده ایم انچه می بینیم با انچه نظر ما است ممکن است متفاوت باشد؟
در این شرایط معمولا چه واکنشی داریم؟
فردی نمی تواند کاری را آنگونه که ما سریع و درست انجام میدهیم، تمام کند،
آنچه می بینیم عملکرد آن فرد است
و چون خودمان نظر دیگری داریم می‌گوییم، واقعا دست‌وپا چلفتی هست!
یا به کودکی که درسی را سریع نمی‌فهمد می گوییم چه بچه‌ی خنگی!
مریم دانش‌آموز ضعیفی است.
محمد فرد بی‌مسئولیتی است.
او فرد بخشنده‌ای است.
احمدی بازیکن قوی هست.
اجازه دهید این جملات را بدون قضاوت کردن ببینیم.
• مریم درامتحان درس ریاضی و فیزیک نمرات پایین تر از متوسط گرفته است.
• من فکر می کنم محمد به درستی به مسئولیتش در گروه عمل نمی‌کند.
• من دیدم او به کودکان زیادی کمک کرده است، به نظرم فرد بخشنده ای است.
• احمدی در ۲ بازی قبل بیشترین امتیاز را برای تیم کسب کرده است.
این‌ها مثال های ساده ای از زندگی معمول هستند.
در حالت مشاهده‌گر حتی صفات مثبت را هم قضاوت کننده می دانیم.
اگر به فردی می‌گوییم بخشنده،
فداکار باید توضیحاتی در مورد این ویژگی که در شخص وجود دارد را بگوییم.
دقت کنید!!
گروهی از کلمات هستند که می‌توانند باعث جملات قضاوتی شوند.
کلماتی مانند؛
همه، هیچ، همیشه، هرموقع، هیچ وقت، خیلی.
همیشه دیر میای.
هیچ وقت کارت رو درست انجام نمی دی.
همه این کار رو انجام میدن.
انها همیشه به اینجا می آیند.
کلمات مبهم را در جملات مان استفاده نکنیم
و منظورمان را کاملا شفاف و واضح بیان کنیم.
حالت مشاهده‌گر را روزانه تمرین کنیم تا بتوانیم به افکار و رفتار خود مسلط شویم
و میان ارزیابی و مشاهده کردن تفاوت قائل شویم.
موفق و پیروز باشید
افسانه صاحبی فرید هستم، مدرس و علاقه مند به آموزش مهارت های ارتباطی و هم چنین مهارت هایی که در طول تحصیل یاد نگرفته ایم و قصد دارم در این وب سایت مطالب کاربردی در این زمینه را با شما به اشتراک بگذارم.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.